Californie, part 11 - Pleasanton

Vrijdag, 1 mei 2009

Joepie, we zijn in Pleasanton!

Toen we hier vorige keer waren was het zo'n 40 graden maar je raadt het nooit.....vandaag regent het!! Het regent echt NOOIT in Californie, nou ja, bijna nooit, maar natuurlijk regent het nu wel. Niet dat het erg is, want het is niet koud. We gaan eerst in "old town" een tentje zoeken om te ontbijten.

We lopen een half uurtje en besluiten dan dat het tentje naast de auto toch de leukste is (inmiddels zijn we kletsnat geregend). We bestellen warme chocolademelk, want dat hoort wel bij dit weer, maar natuurlijk belandt de beker van Tim al na 1 minuut in zijn schoot Gelukkig voor hem had hij zijn menukaart daar liggen dus bijna alles komt op Mats zijn benen terecht, die brult dat het heet is. Tim krijgt een nieuwe beker, Mats zijn broek rollen we op en Mats zijn nieuwe Gap vest spoel ik gelijk uit en dan gaan we maar gewoon verder met het ontbijt (we kijken nergens meer van op). Gelukkig valt de koffie van de man aan het tafeltje naast ons 5 minuten later ook om.....

Na het eten gaan we even kijken op Sunol Blv waar zo'n leuke scrapwinkel zat destijds. Nou, nu niet meer, het is nu een leeg pand. Maar misschien kunnen we dan even naar die andere leuke scrapwinkel van vorige keer..... ja, ja, die is natuurlijk ook weg!! Het gaat niet goed met de scrapbook industrie! Nou ja, dan maar naar Stoneridge Mall. Nu kleren voor Manon gekocht bij de GAP, verder niks, maar het is leuk om hier rond te dwalen.

Patrick zet de kinderen en mij af bij de Wal*Mart en gaat zelf wat collega's bij Oracle opzoeken. Wij drinken wat bij de Mac en gaan daarna winkelen. We vinden leuke t-shirts, boeken en nog meer silly putty voor de kinderen.

's Avonds gaan we voor de laatste keer naar Chuck E. Cheese. Het wordt ons door Pat's Amerikaanse familie afgeraden vanwege de "germs", de vele (Mexicaanse) kinderen en de Mexicaanse griep, maar als we tegen de kinderen zeggen dat we misschien maar niet moeten gaan, gaan ze zo hard huilen dat we toegeven en toch maar gaan. Ze moeten wel beloven dat ze vaak hun handen met zeep wassen en niet in het buizenstelsel/ballenbak ding kruipen. Als we er zijn probeert Manon haar adem in te houden en Tim wil niks aanraken, maar na een tijdje zijn ze de hele Mexicaanse griep alweer vergeten en spelen naar hartelust. Nu maar hopen dat er niemand ziek wordt......

xxx